Hoe kom je als oudere door de coronacrisis?

In maart van dit jaar kwamen veel ouderen plotseling aan huis gekluisterd te zitten. Het was het begin van de coronacrisis. Voorschoten Voor Elkaar organiseerde toen verschillende acties voor deze thuiszittende ouderen, waaronder het sturen van kaartjes en bezorgen van maaltijden en bloemen.

Eén van de mensen die toen enthousiast reageerde op het ontvangen kaartje was de bijzondere tachtiger Anton. Wij interviewden hem eind maart over de situatie waarin hij en vele anderen plotseling verkeerde. Inmiddels zijn we alweer bijna zes maanden verder en waren we benieuwd naar hoe het nu met Anton is. Daarom belden wij hem weer even voor een praatje.

Nog steeds veel binnen

“Het gaat nog steeds goed met mij! Al kom ik nog steeds nauwelijks buiten. Ik kom ook nog niet in het dorp. Heel af en toe ga ik wel eens buiten wandelen met mijn rollator. Dat is dan wel apart, want iedereen loopt nu met een grote boog om mij heen. Alsof ik een besmettelijke ziekte heb! Zelfs naar de trouwpartij van mijn oudste kleindochter ben ik niet geweest. Gelukkig kon ik gebruik maken van een goede videoverbinding, dus heb ik alles zo nog kunnen volgen.

Ook naar de tandarts of de huisarts ga ik niet. Met de huisarts kan ik bellen of mailen en de praktijkondersteuner komt zo nodig bij mij op huisbezoek.

Mijn boodschappen doe ik allemaal online. Wat ik heel grappig vond was dat ik laatst mondkapjes had besteld en die bleken uit Wuhan te komen, de plek waar het allemaal begon. Is dat niet toevallig?

Op het vorige interview heb ik veel positieve reacties gehad. Dat kwam ook omdat ik actief ben op Facebook en het bericht daarop gedeeld had. Veel mensen hebben dat toen ook weer gedeeld waardoor het bereik steeds groter werd. Mensen spreken me er nog steeds wel eens over aan. Dat is heel leuk!

Pinapparaat aanraken

Ik merk in mijn omgeving wel dat deze situatie leeftijdgenoten steeds meer begint te raken. Mensen beginnen zich te vervelen en gaan dingen missen, zoals vakantie en op pad gaan. Veel kennissen zitten nog steeds thuis. Er was bijvoorbeeld ook iemand die altijd geld voor mij pinde. Die durft nu niet meer het pinapparaat aan te raken. Dus nu heb ik geen contant geld meer. 

Gelukkig weet ik me nog steeds goed te vermaken in huis. Ik fiets elke dag een half uur op de hometrainer. Terwijl ik dat doe kijk ik op YouTube naar filmpjes van treinreizen. Dat zijn de zogenaamde ‘cabview’ filmpjes. Dan zie je alles alsof je in de machinistencabine zit. Zo heb ik al door o.a. Wit-Rusland en Hongarije gereisd. En nu ben ik in Japan. Ook doe ik via app’s mee aan COVID-19 onderzoeken van het LUMC (Covid Radar) en van het OLVG (Luscii), Amsterdam. Écht aan te raden, zowel nuttig voor de wetenschap als ook voor jezelf want het heeft ook een rappelfunctie.

Bezoek ontvangen

Bezoek durf ik op kleine schaal wel weer te ontvangen. Mijn zoons en kleinkinderen komen soms langs en dan zitten we op het balkon. Of binnen op afstand met de ramen goed open. Nadat ik uitgebreide corona-instructies had gekregen van mijn huisarts kon mijn hulp gelukkig ook weer langskomen. Ze draagt handschoenen en blijft op gepaste afstand van mij aan het werk.

Al met al ben ik nog steeds optimistisch, ook over de komende tijd. Ik heb geen last van depressies. Toen in het voorjaar de pandemie op haar hoogtepunt was heb ik een aantal zaken, zoals een eventuele IC-opname en mijn uitvaart, ook maar even goed geregeld. Dat geeft een enorme rust!

Ik denk wel dat het weer erger zal worden met de besmettingen. Maar met mijn goede humeur gaat het wel lukken om de komende maanden ook weer door te komen. En wanneer er een betrouwbaar vaccin komt laat ik mij zeker inenten. Tot die tijd blijf ik binnen of zit ik met mooi weer op mijn balkon!”