Hoe kom je als alleenstaande door de coronacrisis?

De coronacrisis treft iedereen. Veel mensen zitten al een lange tijd geïsoleerd thuis. Daarom schreven enthousiaste vrijwilligers vorig jaar ansichtkaarten aan alleenstaanden en ouderen in Voorschoten. Eén van deze mensen was Geert Hoornweg. Hij was met ons in contact gekomen via ‘Welzijn op Recept’. We belden met hem voor een praatje.

“Pas geleden ben ik 65 jaar oud geworden. Vroeger was dat de pensioengerechtigde leeftijd, maar voor mij geldt tegenwoordig dat ik door zou moeten werken tot ik 66 jaar en 9 maanden oud ben. Maar ik mopper daar niet over. Verderop zal ik vertellen waarom.

Voorschoten Voor Elkaar

Vorig jaar kreeg ik een wenskaart van iemand die ik helemaal niet ken. Het was een meisje; dat kon ik zien aan het handschrift. Ze begon met: “Lieve meneer Hoornweg” en de wens eindigde met: “Lieve groeten”. Ze had ondertekend met Voorschoten Voor Elkaar (VVE). Regelmatig voer ik ook gesprekjes met iemand van VVE. Het zijn leuke gesprekken over o.a. boeken en podcasts. Zo ben ik bijvoorbeeld getipt over het Seniorenmagazine, een mooi blad waar ik me meteen op geabonneerd heb. Onlangs heb ik er zelf ook een stuk voor geschreven.
Dit zijn twee voorbeelden die indicatief zijn voor hoe men bij VVE met mensen omgaat. Ik vind dat hartverwarmend.

Van Rijswijk naar Voorschoten

Ik ben geboren in Rijswijk. Toen ik vier jaar was verhuisden we naar Leidschendam; mijn vader kon daar aan de slag als hoofd van een basisschool. Dat werk heeft hij gedaan tot de huisarts tegen hem zei dat hij maar een andere huisarts moest zoeken als hij niet zou stoppen met werken. Inmiddels woon ik ruim 20 jaar in Voorschoten, en dat is zeer tot mijn genoegen. Ik was er net op tijd bij, want als ik één of twee jaar had getreuzeld, had ik geen hypotheek meer kunnen afsluiten. Ja, de huizenprijzen stegen toen ook al.

Carrière

Ooit heb ik de pedagogische academie gedaan en ben ik gaan werken op een LOM school voor voortgezet onderwijs. Na een jaar of 20 wist ik dat je met dit type leerlingen je pensioen gegarandeerd niet haalt. Daarom ben ik naar de universiteit gegaan, om daar in de avonduren mediapedagogiek te studeren. Vrienden verklaarden mij voor gek, want ze vonden dat ik achter de meiden aan moest . De vrienden hadden gelijk, maar ik ook. Inmiddels had ik ervaren dat een doctoraalstudie nog zeer vormend is, ook al ben je wat ouder. Hoe dan ook, ik ben cum laude afgestudeerd. Mijn doctoraalonderzoek ging over stereotype beeldvorming bij kinderen van de bovenbouw van de basisschool. Zo’n onderzoek had nog niet eerder in Nederland plaatsgevonden. Blijkbaar vond de pers dat ook interessant. Er werd over mij geschreven in kwaliteitskranten en meerdere keren kwam ik op de landelijke radio. De weg naar Sonja Barend was nog maar heel kort. Zo ver is het echter niet gekomen.
Na mijn studie heb ik nog jaren gewerkt op het Mondriaan ROC in Den-Haag.

Muziek en koken

Drummen heeft altijd een belangrijke rol gespeeld in mijn leven. Zo heb ik een paar keer in de top-40 gestaan, en ik heb veel van de wereld gezien, met name met Bill Baker’s Big Band . Onder meer met die band heb ik ook tv-optredens gedaan.

Koken doe ik graag, en dan met name de Indonesische keuken. Mijn beduimelde Aziatische kookboeken spreken hier boekdelen, maar ook al die potten en pannen, waaronder veel gietijzer. Ter relativering: ik heb ook het Krokettenboek van Johannes van Dam. Als ik in België ben wil ik dagelijks een puntzak frituur, en dan graag met tartaarsaus, want dat kun je hier niet krijgen.

Ziek

Ik werk niet meer. Dat komt doordat ik bevangen werd door een ernstige ziekte, waarvoor ik vijf weken in twee ziekenhuizen heb gelegen. Dat de specialist een half jaar geleden heeft gezegd dat ik niet meer hoef terug te komen vond ik zo’n feestelijke mededeling dat ik haast de vlag uithing.

Corona

Van corona trek ik me niet zoveel aan. Ja, ik houd afstand, ik begeef me niet in grote gezelschappen, ik reis niet onnodig en zo hier en daar draag ik een mondkapje. Het lijkt dan net of ik een bank ga overvallen. Gelukkig lopen er wel meer bankrovers rond, dus dat stelt me weer enigszins gerust. Dat er mensen overlijden door corona vind ik betreurenswaardig. Wel voel ik me een kluizenaar. Een kluizenaar kiest voor zo’n leven, maar ik heb niets gekozen. Aan andere mensen zou ik zeggen dat ze vooral binnenblijven, en dat compenseren met lekkere dingen, mooie muziek en een fijn boek.”